მიხეილ ლომიძე დაიბადა 1899 წელს საჩხერის რაიონის სოფელ ლიჩში, ღარიბი გლეხის ოჯახში. 1911 წელს დაამთავრა სოფლის დაწყებითი სკოლა, შემდეგ - ჭიათურის საშუალო სკოლა და დაიწყო შრომითი საქმიანობა - მუშაობდა დაწყებითი სკოლის პედაგოგად.
1919 წელს დაამთავრა ქუთაისის პედაგოგიური კურსები და მიიღო სახალხო მასწავლებლის წოდება. 1920-1921 წლებში მსახურობდა არმიაში, შემდეგ სხვადასხვა პარტიულ სამუშაოზეა. 1938-1941 წლებში უზენაესი სასამართლოს წევრია.
1941-1942 წლებში - ამიერკავკასიის სამხედრო ტრიბუნალის თავმჯდომარე. 1942-1949 წლებში მუშაობდა სამხედრო პროკურორად. ორჯერ, სხვადასხვა დროს, აირჩიეს უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარედ: 1949-1951 წლებში და 1957-1959 წლებში.
1952-1953 წლებში მუშაობდა საქართველოს რესპუბლიკის პროკურორად, 1953 წლიდან იუსტიციის მინისტრის მოადგილეა, ხოლო 1955 წლიდან - იუსტიციის მინისტრი. გარდაიცვალა 1977 წელს.